Μαρκεζίνης, Σπυρίδων

(Αθήνα 1909 – 2000). Νομικός, πολιτικός και συγγραφέας. Σπούδασε νομικά και οικονομικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ξεκίνησε την επαγγελματική του σταδιοδρομία ως δικηγόρος και νομικός σύμβουλος του βασιλιά Γεώργιου Β’ (1936-46). Κατά τη διάρκεια της Κατοχής (1941-44) συμμετείχε στην Μυστική Επιτροπή Αγώνος. Από το 1946 ενεργοποιήθηκε στην πολιτική, εκλεγόμενος βουλευτής Κυκλάδων. Το 1947 ίδρυσε το Νέον Κόμμα και έπειτα από τέσσερα χρόνια προσχώρησε στον Ελληνικό Συναγερμό, από τον οποίο απεχώρησε το 1955 ιδρύοντας το Κόμμα των Προοδευτικών, επικεφαλής 30 βουλευτών. Εξελέγη βουλευτής στις εκλογές των ετών 1946, 1947, 1951, 1952, 1955, 1958, 1961 και το 1964. Διετέλεσε υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου (1949) στην κυβέρνηση Σοφούλη και υπουργός Συντονισμού στην κυβέρνηση Παπάγου (1952-54), οπότε επέβαλε την ελευθερία των εισαγωγών στην Ελλάδα, υποτίμησε την δραχμή έναντι του δολαρίου κ.ά. Το 1973 (Οκτώβριος-Νοέμβριος) διορίστηκε πρωθυπουργός από το Απριλιανό δικτατορικό καθεστώς, με στόχο τη διενέργεια εκλογών, ωστόσο ανατράπηκε μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Το 1979 επανίδρυσε το Κόμμα των Προοδευτικών. Το συγγραφικό του έργο είναι ιδιαίτερα πλούσιο. Ανάμεσα στα πιο αξιόλογα βιβλία του συγκαταλέγονται τα: Το διαζύγιον (1932), Από τον πόλεμον εις την ειρήνην (1949), Πορεία προς τον λαόν (1958), Πολιτική Ιστορία της Νεωτέρας Ελλάδος (1828-1920) (4 τ.), Πολιτική Ιστορία της Σύγχρονης Ελλάδας (1920-36 4 τ.), κ.ά. Ο πολιτικός και συγγραφέας Σπυρίδων Μαρκεζίνης, πρωθυπουργός το 1973 (περίοδος δικτατορίας του 1967-74) (φωτ. από την έκδ. «100+1 χρόνια Ελλάδα»).